Oorzaken van dyscalculie

Weinig bekend over de oorzaken van dyscalculie.

Er is helaas nog niet veel duidelijkheid over de oorzaken van dyscalculie. Neuropsychologisch onderzoek lijkt aan te tonen dat er bepaalde hersendelen bij deze leerstoornis betrokken zijn, waarbij er sprake kan zijn van uitval. Maar dit zegt nog niet veel. Net als bij hersenonderzoek naar andere leerstoornissen is wel bekend dat bepaalde hersengebieden betrokken zijn, maar het is nog niet bekend wat ze er dan precies mee te maken hebben. Omdat dyscalculie vaak in families voorkomt, lijkt wel duidelijk te zijn dat er een erfelijke factor een rol speelt bij (sommige vormen van) dyscalculie.

Wat weten we wel en hoe vaak komt het voor

Dyscalculie heeft dus een neuropsychologische achtergrond. Het probleem staat los van de totale intelligentie van het kind en heeft ook niets te maken met concentratie of motivatie. Naast uitval in bepaalde hersendelen lijken ook problemen met het korte termijn geheugen een factor van belang te zijn. Op de basisschool heeft gemiddeld 10% van de leerlingen problemen met rekenen, maar daarvan kan het merendeel geholpen worden. Met extra ondersteuning, nieuwe methodes of een aangepast niveau leren zij omgaan met het probleem. Bij 2-4% van de kinderen zijn de rekenproblemen blijvend.

Gevolgen van dyscalculie

Als dyscalculie niet op tijd wordt herkend kan dat grote gevolgen hebben. Er kan ten onrechte getwijfeld worden aan de intelligentie en capaciteiten van het kind. Als er te weinig aandacht aan de achtergrond van de rekenproblemen wordt besteed zal het kind onnodig veel moeilijkheden ondervinden bij rekenen en ook bij andere vakken. Omdat het kind, ondanks dat het hard werkt, geen successen en goede resultaten boekt, kan het gefrustreerd raken. Ook kan het zelfvertrouwen geschaad worden omdat het kind denkt dat het dom is. Dit kan uiteindelijk leiden tot faalangst, depressiviteit en gedragsproblemen.